Zadzwoniła do mnie pani Joanna. Zaprojektowała stołek, który trzeba było zmienić z projektu i wizualizacji w realny przedmiot. Podjąłem tę rękawicę pomimo zastoju, który ostatnio panował w moim warsztacie. I nie żałuję tej decyzji ani trochę.

Przede wszystkim, bardzo ciekawe było dla mnie doświadczenie współpracy z projektantką. Mieliśmy różne perspektywy patrzenia na projekt mebla. Przegadaliśmy szczegóły projektu, możliwości jego wykonania i ewentualne kłopoty wykonawcze, jakie mogą czekać w cieniu szczegółów. W sumie ostateczny projekt różnił się nieco od inicjalnego, ale dogadaliśmy się co do realizacji. Czas było zabrać się za robotę inną niż projekty w SketchUpie.

Przy współpracy z Panią Joanną nauczyłem się kilku rzeczy. Pierwsza dotyczy jakości pracy na żywo. Godzina swobodnej rozmowy o projekcie przy pysznej kawie pozwoliła zbudować wzajemne zaufanie, przejść przez większość trudnych części realizacyjnych i wywołać dwustronny zapał do współpracy. Jeśli kiedyś przyjdzie Wam współpracować z projektantami, postarajcie się, aby przynajmniej pierwsza rozmowa o projekcie odbyła się na żywo, w miłej atmosferze, bez presji czasu. To na prawdę wiele daje!

Drugie moje doświadczenie jest związane z ograniczeniami. Warsztat, narzędzia i nasze umiejętności są szansą i zagrożeniem. Przy podejmowaniu się ciekawych projektów, warto prześledzić cały proces wytworzenia i odpowiedzieć sobie na pytanie – czy moje narzędzia i umiejętności pozwalają na wykonanie tej czynności. W skrócie – na początku nie wziąłem pod uwagę, że dowolna z moich pił nie przetnie więcej niż 120mm wysokości i wykonanie elementu o wysokości 150mm jest poza moimi możliwościami. Musiałem myśleć kreatywnie później.

Zacznijmy jednak od tego, co najciekawsze. Jedziemy kupić drewno. Tu drobna uwaga – jadąc po tarcicę, warto wiedzieć, jakie elementy będziemy wycinać. Czemu? 4-metrowe deski nie zmieszczą się do combi. Pytanie więc, jak przeciąć deski? Przy przecinaniu desek warto oznaczyć, które deski stanowią całość.

Pani Joanna wybrała dębinę. Osobiście nie lubię tego drewna. Jest trudne w obróbce. Jednak prawdą jest, że daje niesamowite efekty wizualne. Załadowałem więc drewno do combi i zwiozłem do domu.

Do wykonania miałem sześć elementów – cztery nogi i dwie poprzeczki służące za łącznik nóg i siedzisko. Ważny był dobór elementów i wykonanie każdego z nich z jednej deski. Dzięki temu można dobrać deski o podobnej kolorystyce i układzie słojów. Pozwala to na stworzenie bloku drewna w którym miejsce klejenia jest mało widoczne.

Deski trzeba było wyrównać i skleić w bloki drewna, gotowe do dalszej obróbki. Ponieważ potrzebowałem elementów o grubości 150mm, skleiłem 5 desek na każdy element.

W tym miejscu objawił się problem moich ograniczeń. Otóż skleiłem piękne bloki litego drewna o przekroju 180x180mm. Jednak moja piła stołowa ma wysokość cięcia ~90mm a piła taśmowa ~110mm. Zrobiłem zwiad w okolicznych zawodowych stolarniach. Mało kto ma maszyny o takiej wysokości cięcia. Po prostu takie elementy rzadko się zdarzają. Dlatego też zdecydowałem się na zrobienie całości moimi amatorskimi maszynami.