Co jest najważniejsze w stolarstwie? Co jest absolutnie podstawową umiejętnością, którą musi opanować początkujący stolarz? Otóż najważniejsze jest umieć wyciąć w dowolnym drewnie prostokąt. To jest absolutna podstawa bez której nie da się dalej pójść. Brak takiej możliwości jest również częstą przyczyną niepowodzeń i zniechęcenia – jak efekt pracy jest krzywy, skośny albo ma poszarpane brzegi – potrafi zepsuć przyjemność z całego wysiłku.
A więc – podstawowym narzędziem stolarskim jest dobra piła. Doświadczony stolarz z pewną ręką, dobrym okiem zapewne jest w stanie wyciąć idealnie prostą linie w drewnie za pomocą zwykłej piły ręcznej. Niestety ja do takich nie należę. Potrafię ręcznie przepiłować listewkę lub kilkucentymetrową deszczułkę. Na dłuższych odcinkach ręczna piła robi mi przepiękne wzory przypominające fraktale a nie oczekiwaną linię prostą.

Pilarka ręczna

 

Moją pierwszą piłą mechaniczną była tania supermarketowa pilarka ręczna – taka z rączką i krótkim stolikiem metalowym, którą przesuwa się wzdłuż materiału. Fajny pierwszy krok, który pozwolił coś już zrobić, szczególnie średniej wielkości. Miało to urządzenie swoje zalety, miało też dużo wad.

Główne zalety małej pilarki ręcznej:

• Cena wejścia – takie urządzenie można kupić w okolicach 100 zł, a za 150 zł dostajemy kolejne bajery
• Uniwersalność – potrafi przeciąć bardzo wiele rzeczy zwykle ze względu na duży rzaz (szerokość skrawanego przez piłę materiału). Zdarzyło mi się nawet ścinać tym drzewko w ogródku
• Rozmiar – zwykle jest małe i poręczne. Nie trzeba wiele miejsca do przechowywania. Jest to istotne szczególnie w przypadku kiedy mamy mało miejsca na warsztat

Natomiast wad już znajdzie się znacznie więcej:

• Słabej jakości tarcza. Porządna tarcza kosztuje więcej niż całe to urządzenie. Nie oszukujmy się, że kupimy je z założonym czymś poniżej absolutnego minimum bezpieczeństwa. Zapewne główną cechą tarcz zakładanych na takie pilarki ma być to, że ma się nie rozwalić pod wpływem obrotów. Reszta – opcjonalnie
• Słaba precyzja prowadzenia tarczy. Tanie łożyska i cały mechanizm powoduje, że piła nie porusza się równo i miarowo tylko szarpie we wszystkich kierunkach. Efekt – nawet najlepszej jakości tarcza założona na takie coś tnie miernie.
• Piła nie trzyma kątów. Stolik nie ma żadnej sztywności – to jest zwykle kawałek wytłoczonej blachy. Nawet jak z ekierką wyregulujesz pochylenie stolika to w trakcie cięcia zwykle stolik i tak się pochyli a luzy na łożyskach dołożą swoje.
• Mała prędkość obrotowa i mała moc. Niestety mała masa urządzenia nie pozwala ani wstawić tam mocnego silnika ani rozpędzić tarczy do dużych obrotów. Efekt jest taki, że tarcza „bierze” duże kawałki drewna i je wyszczypuje zamiast odciąć z wielką mocą. To niestety powoduje, że cięte drewno ma prawą i lewą stronę – z prawej jest znośnie, z lewej materiał przypomina grzebień
• Trudno ciąć proste linie. Narzędzie jest relatywnie ciężkie, wibrujące,  stawia zmienny opór w trakcie przesuwu i cięcia. Prawdopodobieństwo równego poprowadzenia pilarki po materiale jest niestety mało prawdopodobne. Żadne wspomaganie w postaci laserowego wskaźnika czy wysuwanej prowadnicy długości 3 cm nie poprawia tu sprawy. Pomaga tu znacząco prowadnica, którą można zrobić sobie samemu minimalnym kosztem – ale o tym kiedy indziej.

 

Wyszarpany brzeg

Reasumując – dobre narzędzie na start, ale absolutnie nie należy o tym myśleć jako o docelowym narzędziu do precyzyjnego cięcia drewna. Efekty w postaci wyszczypanego brzegu drewna są ciężkie do zamaskowania i psują efekt końcowy. Niemniej jednak, ręczne pilarki mają szeroki wachlarz zastosowań. Wszędzie tam, gdzie tniemy duży materiał w warunkach pozawarsztatowych (montaż mebli, praca na dworze itp..). Ja ze swoją ręczną nie zamierzam się rozstać.