Zauważyliście, że w kuchni zawsze są potrzebne długopisy? Dziwne, bo mało kto przy projektowaniu kuchni myśli o miejscu na długopisy ani na książki kucharskie.

Aby poprawić tą niedoskonałość, zrobiłem małe pudełko do przechowywania długopisów w kuchni. Ot zwykłe pudełko sklejone klejem. Niby nic odkrywczego, ale jednak. Różnica polegała na tym, że pudełko było moim pierwszym eksperymentem z fornirowaniem.

Po sklejeniu na całość położyłem fornir orzechowy, żeby upodobnić całość do mebli w kuchni.

Okazuje się, że fornirowanie takich małych elementów jest dosyć prostą czynnością. Potrzebny do tego jest w zasadzie fornir (do kupienia w sklepach stolarskich), klej kontaktowy, ostry nożyk i kawałek gładkiego drewienka lub wałek gumowy do fornirowania.

Najpierw wycinamy kawałek forniru, który ma pokryć jeden bok. Z lekkim naddatkiem (1-2 cm) dla możliwości korekty.

Następnie nakładamy klej na obydwie powierzchnie – na fornir i na element – za pomocą małego grzebyczka do aplikacji kleju (u mnie był z klejem).

Zostawiamy obydwa elementy na jakiś czas (na opakowaniu napisali 5-10 min) aż klej przeschnie i w dotyku stanie się suchy, nie ciągnący się za palcem, ale lekko do niego klejący. U mnie to wyczuwało się tak, jakbym dotykał kleju na karteczkach PostIt – lekko się klei ale nie jest mokre.

Teraz następuje ważny moment. Za chwilę przyłożymy elementy do siebie. Jednak przed tym warto wiedzieć o jednej rzeczy. Klej kontaktowy złapie dosyć szybko i może się okazać, że nie będzie szans na poprawki. Dlatego trzeba bardzo delikatnie i precyzyjnie (wspomniałem o zostawieniu marginesu na błąd przy wycinaniu?) położyć fornir na element. Fornir ma wylądować na swoim miejscu leciutko osiadając.

Po położeniu forniru zaczynamy go wyrównywać i dociskać. Zaczynamy od środka powierzchni. Za pomocą małego klocka drewnianego lub gumowego wałeczka dociskamy promieniście (od środka na zewnątrz) fornir, wyrównując go i pozbywając się spod spodu bąbelków powietrza.

Na koniec lekko zaginamy fornir na krawędziach, żeby złapał również w tym miejscu.

Klej kontaktowy łapie praktycznie od razu, więc praktycznie od ręki możemy odciąć nadmiar forniru. Robimy to oczywiście nożykiem.

Uwaga jednak na końcówki cięć. Forniry mają tendencję do kruszenia się na końcu, jeśli pod koniec będziemy cieli przesuwając nóż. Dlatego końcówki proponuję ciąć używając noża jak gilotyny – po prostu wciskając nożyk z góry w fornir.

Po docięciu forniru możemy go dalej traktować jak normalną powierzchnię drewnianą – wygładzamy papierem ściernym, wykończamy jak zwykle.

Ja swoje pudełko potraktowałem lakiero-bejcą, która miała upodobnić pudełko kolorem do mebli.Niestety to mi się nie do końca udało, ale i tak jestem dumny z mojej pierwszej fornirowanej rzeczy.

Metoda i środki, które opisałem, nadają się do fornirowania elementów niedużych. Jeśli będziecie chcieli fornirować blat stołu – potrzebne będą inne środki i dojdzie trochę zabawy ze składaniem płatów forniru.

A na razie – miłej zabawy z fornirowaniem.